Heb je ooit het gevoel gehad dat je helemaal alleen bent op de wereld? Wel, dat gevoel heb ik nu. Helemaal alleen op mijn eigen feestje, niemand van de twintig vrienden dat ik had uitgenodigd was gekomen. Het kotfeest was al aan de gang van vier uur, het is nu acht uur en helemaal niemand. Niet eens mijn beste vriendinnen, ik merkte het gisteren al. Het was Ana haar verjaardagsfeestje en het plan was om eerst hapjes te eten en een beetje te drinken op haar kot en daarna uit te gaan in de Overpoort –de uitgangsbuurt van Gent. Toen ik aankwam op het kot van Ana, deed iedereen zo afstandelijk en koeltjes tegen me. Je voelde gewoon de gefluisterde geheimen tussen hen.
Ik hoorde er niet meer bij. Die avond was Paige helemaal in de groep opgenomen, het afgelopen jaar had ze er nooit echt bijgehoord. Wat ik persoonlijk raar vond, Ana wou Paige nooit uitnodigen terwijl het één van haar beste vriendinnen was sinds het middelbaar.
Opeens kreeg ik een sms: “Ben er binnen 10 min.” Onmiddellijk schoten mijn mondhoeken de hoogte in. Toch iemand die komt. Claire was wel de laatste die ik verwacht had, ze was één van de beste vriendinnen van Ana en ik kende haar niet heel goed. Claire was iemand waar ik enorm goed mee kon praten, ze was gemakkelijk om mee om te gaan en we dachten vaak hetzelfde.